MIŁOSZ CZESŁAW The Witness of Poetry [egz. z autografem, wydanie pierwsze w j. angielskim]

Czesław Miłosz (1911-2004) – polski poeta, prozaik, eseista, historyk literatury, tłumacz, dyplomata. Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury (1980).

„The Witness of Poetry” Czesława Miłosza to zbiór sześciu wykładów wygłoszonych na Uniwersytecie Harvarda w latach 1981–1982, w ramach prestiżowej Charles Eliot Norton Lectures. Książka ukazała się w 1983 roku i stanowi głęboką refleksję nad rolą poezji w XX wieku.

Miłosz traktuje poezję nie tylko jako formę artystyczną, ale jako świadectwo epoki, historii i kondycji człowieka. W obliczu totalitaryzmów, wojen i kryzysów XX wieku, poezja staje się narzędziem pamięci i moralnego oporu. Broni ludzkiego wymiaru poezji — jej zdolności do wyrażania cierpienia, nadziei, duchowości i prawdy. Sprzeciwia się modernistycznemu formalizmowi, który oddziela sztukę od życia.

Noblista odwołuje się do własnych doświadczeń emigranta, świadka wojny i życia w systemie totalitarnym. Wykłady są osobiste, ale też uniwersalne — pokazują, jak poezja może być głosem sumienia.

W wykładach pojawiają się liczne odniesienia do klasyków literatury — od Dantego po Whitmana — oraz do współczesnych poetów, z którymi Miłosz prowadzi filozoficzny spór o sens sztuki. Pisze z pasją, precyzją i głęboką erudycją. Jego styl łączy eseistyczną swobodę z filozoficzną głębią.

Tom składa się z sześciu wykładów:

Beginning with My Europe
Poets and the Human Family
A Lesson in Biology
Against the Classicists
Ruins and Poetry
On Hope