Autor | ARENDT HANNAH |
---|---|
Ilość stron | 768 |
Miasto | Warszawa |
Rodzaj okładki | tektura lakierowana |
Rok | 2021 |
Stan zachowania | bardzo dobry, kolekcjonerski |
Tłumaczenie | Daniel Grinberg, Mariola Szawiel |
Wydawca | Świat Książki |
Wymiary | 25 x 18 cm. |
Książka Hannah Arendt to jedno z najwybitniejszych dzieł XX wieku, a analizy i przemyślenia autorki zachowują nadal niezwykłą aktualność. Jak pisze we wstępie do wydania polskiego Daniel Grinberg, w pojęciu totalitaryzmu ""mieści się równie dobrze Związek Radziecki pod rządami Stalina, jak państwo Hitlera. Źródeł nowego stylu rządzenia, porażającego obserwatorów równie skutecznym co bezwzględnym likwidowaniem społeczeństwa obywatelskiego oraz wszelkich form autonomii jednostek wobec państwa, doszukuje się ona w kondycji człowieka współczesnego".
Hannah Arendt (1906-1975) - filozofka i eseistka niemiecko-amerykańska. Dzieciństwo spędziła w Królewcu, w zamożnej rodzinie pruskich Żydów. W latach 1924-1929 studiowała filozofię w Marburgu, Freiburgu i Heidelbergu, pod kierunkiem Heideggera, Husserla i Jaspersa. Przez wiele lat była kochanką Heideggera, a do końca życia, z przerwą spowodowaną wstąpieniem przez tego wielkiego myśliciela do NSDAP, utrzymywała z nim bliskie kontakty. Jej praca doktorska dotyczyła koncepcji miłości u św. Augustyna. W 1933 roku wyemigrowała do Paryża, gdzie, jako Żydówka, została internowana w 1940 roku przez władze francuskie; uciekła z obozu i przez Hiszpanię dostała się do Stanów Zjednoczonych. W czasie wojny publikowała w czasopiśmie "Aufbau", a w latach 1945-1949 powstało jej trzytomowe dzieło Korzenie totalitaryzmu. W ciągu kilkunastu miesięcy przyniosło jej światowy rozgłos. Arendt stała się jednym z najgłośniejszych myślicieli politycznych swojego czasu. W 1963 roku, będąc obserwatorem procesu zbrodniarza Adolfa Eichmanna, napisała głośną książkę Eichmann w Jerozolimie (1963),która wywołała szeroką falę krytyki. Wykładała na wielu prestiżowych uniwersytetach amerykańskich, była także laureatką wielu prestiżowych nagród, m.in. nagrody Zygmunta Freuda Niemieckiej Akademii (1967). Arendt należała do nielicznych filozofów polityki, którzy lokowali się poza dominującymi sporami teoretycznymi i podziałami ideologicznymi. Twierdziła, że wraz z totalitaryzmem nastąpiło zerwanie ciągłości tradycji. Pisała także, że reżim stalinowski jest tak samo zbrodniczy, jak nazistowskie Niemcy.