ARENDT HANNAH Kryzys republiki [zbiór tekstów]

Hannah Arendt (1906-1975) - filozofka i eseistka niemiecko-amerykańska. Dzieciństwo spędziła w Królewcu, w zamożnej rodzinie pruskich Żydów. W latach 1924-1929 studiowała filozofię w Marburgu, Freiburgu i Heidelbergu, pod kierunkiem Heideggera, Husserla i Jaspersa. Przez wiele lat była kochanką Heideggera, a do końca życia, z przerwą spowodowaną wstąpieniem przez tego wielkiego myśliciela do NSDAP, utrzymywała z nim bliskie kontakty. Jej praca doktorska dotyczyła koncepcji miłości u św. Augustyna. W 1933 roku wyemigrowała do Paryża, gdzie, jako Żydówka, została internowana w 1940 roku przez władze francuskie; uciekła z obozu i przez Hiszpanię dostała się do Stanów Zjednoczonych. W czasie wojny publikowała w czasopiśmie "Aufbau", a w latach 1945-1949 powstało jej trzytomowe dzieło Korzenie totalitaryzmu. W ciągu kilkunastu miesięcy przyniosło jej światowy rozgłos. Arendt stała się jednym z najgłośniejszych myślicieli politycznych swojego czasu. W 1963 roku, będąc obserwatorem procesu zbrodniarza Adolfa Eichmanna, napisała głośną książkę Eichmann w Jerozolimie (1963),która wywołała szeroką falę krytyki. Wykładała na wielu prestiżowych uniwersytetach amerykańskich, była także laureatką wielu prestiżowych nagród, m.in. nagrody Zygmunta Freuda Niemieckiej Akademii (1967). Arendt należała do nielicznych filozofów polityki, którzy lokowali się poza dominującymi sporami teoretycznymi i podziałami ideologicznymi. Twierdziła, że wraz z totalitaryzmem nastąpiło zerwanie ciągłości tradycji. Pisała także, że reżim stalinowski jest tak samo zbrodniczy, jak nazistowskie Niemcy.

Tom zawiera teksty :

O przemocy

Kłamstwo w polityce. Refleksje nad "teczkami Pentagonu"

Nieposłuszeństwo obywatelskie

Rozważania o polityce i rewolucji

Wielka tradycja

Bibliografia, Indeks osobowy

"Władza nie potrzebuje żadnego usprawiedliwienia, będąc przecież czymś zasadniczym dla istnienia wspólnot politycznych tym, czego potrzebuje, jest Powszechne traktowanie obu tych słów zamiennie wydaje się zwodnicze i powoduje zamieszanie, tak samo jak zrównywanie posłuszeństwa z Władza rodzi się wszędzie tam, gdzie ludzie zbierają się razem i działają wspólnie, przy czym swą prawomocność czerpie ona bardziej z inicjalnego gromadzenia się aniżeli z działania, które następuje Prawomocność, gdy się ją podważa, odwołuje się do przeszłości, natomiast usprawiedliwienie odnosi się zawsze do celu leżącego w Przemoc można starać się usprawiedliwiać, jednak nigdy nie będzie ona Władza i przemoc to Gdy jedna panuje absolutnie, druga jest Przemoc pojawia się tam, gdzie władza jest zagrożona, gdy zaś zostaje pozostawiona samej sobie, kończy się to zanikiem Nie jest więc prawdą – i to jest wniosek poprawny – że przeciwieństwem przemocy jest brak Pojęcie władzy bez przemocy – non violent power – wydaje się całkowicie Przemoc może zniszczyć władzę, natomiast nie potrafi jej (z rozdziału O przemocy) Konsekwencją radykalnej przemocy jest śmierć będąca doświadczeniem apolitycznym, umiera się bowiem zawsze w głębokiej samotności i To jej egzystencjalny, jednostkowy Natomiast istnieje jeszcze polityczny wymiar śmierci, polegający na poświęceniu życia za zbiorowość, do której się należy, której się broni i z którą się Na tym polega patriotyzm w chwilach najcięższej Dzięki poświęceniu własnego życia aktualizuje się i odnawia istnienie całej Wspólnota polityczna – grecka, polska, każda – żywi się śmiercią pojedynczych osób jest to jej nieodmiennie upiorny, zarazem wzniosły wymiar. z (z przedmowy Piotra Nowaka)"