KWIATKOWSKI TEOFIL Portret oficera

Portret oficera (1839 r.) w oryginalnej ramce z brązu złoconego.

Teofil Kwiatkowski (1809-1891) - polski malarz i rysownik. W latach 1825-30 uczył się w Oddziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Warszawskiego u Antoniego Brodowskiego i Antoniego Blanka (1825-1830). Jako uczestnik powstania listopadowego wyemigrował do Francji jesienią 1831 roku. W Paryzu W stolicy Francji trafił do pracowni wybitnych malarzy Leona Cognieta, Armanda Toussainta, Pierre’a Santiesa i Jean-Louis Dulonga. Często odwiedzał Luwr, gdzie kopiował dzieła mistrzów.Jako członek i założyciel Towarzystwa Politechnicznego Polskiego w Paryżu poznał innego współtwórcę Towarzystwa – Fryderyka Chopina, z którym połączyła go zażyła przyjaźń. Malarz bywał częstym gościem w domu kompozytora, gdzie go portretował, a także nierzadko stawał się pierwszym słuchaczem powstających utworów. Tworzył skromne, intymne portrety, ukazujące Chopina jako geniusza muzyki romantycznej. W końcu, kilka lat później, stał się świadkiem i towarzyszem ostatnich chwil życia muzyka, uwieczniając je w obrazach, rysunkach i akwarelach z cyklu "Ostatnie chwile Chopina" czy "Chopin na łożu śmierci". W latach 40. XIX stulecia Kwiatkowski zaczął wyjeżdżać na południe Francji, gdzie tworzył kompozycje rodzajowe z małych miasteczek. Od końca lat 40. XIX tworzył malarstwo historyczne bliskie stylowi troubadour. Prowadził bogate życie towarzyskie i należał do środowiska emigracyjnego skupionego wokół Hotel Lambert księcia Adama Jerzego Czartoryskiego. W 1859 roku ożenił się z Marią Karoliną Jordan i zamieszkał w jej majątku w Avallon w Burgundii. W tamtym czasie zaczął tworzyć luministyczne pejzaże. Przez całą twórczość uprawiał malarstwo olejne, akwarelowe i rysunek, tworząc dzieła o tematyce rodzajowej, historycznej oraz pejzażowej.