PIASECKI MAREK Lalka [vintage print]

Prace fotograficzne Piaseckiego bardzo często oscylują na granicy abstrakcji i surrealizmu. Przez cały okres twórczej działalności poszukiwał nowych rozwiązań i oryginalnych form wyrazu w fotografii. Eksperymenty, których się podejmował, opracowując własne techniki, stawiają go w rzędzie najbardziej cenionych polskich fotografów awangardowych XX w.

"Marek Piasecki (1935-2011) - od 1945 do 1967 mieszkał w Krakowie, później w Lund w południowej Szwecji. Zajmował się fotografią, malarstwem, grafiką oraz rzeźbą. Uczestniczył w wielu wystawach w kraju i za granicą. Od roku 1957 członek II Grupy Krakowskiej. W latach 1958-62 pracował jako fotoreporter i ilustrator "Tygodnika Powszechnego". Fotografie i heliografie Piaseckiego ukazywały się również w książkach wydawnictwa Znak i Wydawnictwa Literackiego. Zamieszczane były także w wielu czasopismach, między innymi w "Fotografii", w miesięczniku "Polska", "Poezja", "Więź" oraz "Ty i Ja". Jako fotograf zajmował się również portretem, aktem oraz krajobrazem. Znany był jednak przede wszystkim jako twórca grafik na papierze światłoczułym (głównie heliografii) oraz fotografii lalek w charakterystycznych trójwymiarowych oprawach. W latach 1955–1963 fotografował przedstawienia, scenografię i aktorów Teatru na Tarczyńskiej (od 1958 Teatru Osobnego z siedzibą w mieszkaniu Białoszewskiego przy pl. Dąbrowskiego). Po wyjeździe do Szwecji, w latach 1968-75 stworzył serię czarnych rzeźb - drobnych obiektów wykonanych z drewna, plastiku, metalu oraz szkła, które eksponował w skupiskach, pod szklanymi kloszami na zaprojektowanych przez siebie postumentach. W latach 80. i 90. zajmował się techniką monotypii, a także fotografią kolorową. Kreacją artystyczną z pogranicza environment i instalacji były także obie, nieistniejące już pracownie artysty.

Niezwykle oryginalna twórczość Piaseckiego sytuuje się na pograniczu różnych technik i nurtów artystycznych. Wykazuje zarówno związki z tradycją przedwojennego surrealizmu, jak i z nurtem neodadaizmu lat 60. Jako pokrewne – bliskie stylistycznie i technologicznie asamblażom Piaseckiego – wymienia się najczęściej „ skrzynki" Josepha Cornella. Jego fotografie reportażowe inspirowane tzw. czarnym realizmem stawiają go wśród czołowych przedstawicieli tego nurtu, takich jak Jerzy Lewczyńskiego czy Zdzisław Beksiński. Heliografie i miniatury zaś to interesujący przykład twórczej recepcji informelu i malarstwa materii."

Źródło:www.zacheta.art.p