HEIDEGGER MARTIN Znaki drogi [wydanie rozszerzone]

Martin Heidegger (1889-1976) - filozof niemiecki, jeden z głównych przedstawicieli egzystencjalizmu zajmował się również zagadnieniami z zakresu fenomenologii i hermeneutyki.

Był uczniem Husserla, jednak zerwał z nim stosunki (powodem były żydowskie korzenie Husserla), gdy w Niemczech popularność zyskał nazizm. Heidegger wstąpił wówczas do NSDAP. Po wojnie stwierdził, że „wielcy ludzie robią wielkie pomyłki”. Główne dzieło Heideggera to "Sein und Zeit" z 1927 roku. Zajmował się w nim głównie sensem bytu i analizą ontologiczną ludzkiej egzystencji. Unikał wypracowanego języka filozofii tworząc własny pełen trudnych do precyzyjnego przetłumaczenia neologizmów. Myśl filozoficzna Heideggera bywa uznawana za jedną z najważniejszych w filozofii XX wieku.

Znaki drogi (Wegmarken) - to zbiór esejów i wykładów Martina Heideggera, który, obok Holzwege (Drogi lasu) należy do najpopularniejszych i najważniejszych pism autora Sein und Zeit.

Znajdziemy tu Heideggerowskie interpretacje - rozmowy z wielkimi klasykami zachodnioeuropejskiego myślenia, Platonem, Arystotelesem, Leibnizem, Kantem, Heglem, dążenie do swoistego ontologicznego pogłębienia podwalin metafizyki i źródłowego wyrozumienia zasad i pojęć, jakimi się posługuje, poprzez stałe odniesienie do zapoczątkowań greckich - stanowią o oryginalnej zawartości tego tomu. Wnikliwym analizom myśliciela z Freiburga towarzyszy każdorazowo specyficzny nastrój znamionujący pathos zmagań odkrywcy praźródła, źródłowego doświadczenia bycia i nieskrytości.
Tytuły wybranych esejów :

Słowo wstępne
Czym jest metafizyka? (1929)
O istocie racji (1929)
O istocie prawdy (1930)
„Czym jest metafizyka?” Posłowie (1943)
Platona nauka o prawdzie (1931/32, 1940)
List o „humanizmie” (1946)
„Czym jest metafizyka?” Wprowadzenie (1949)
W kwestii bycia (1955)
Hegel i Grecy (1958)
Kanta teza o byciu (1961)
O istocie i pojęciu phisis (1939)
Z ostatniego wykładu marburskiego (1928)

Nota bibliograficzna