Witkacy. Psychoholizm [album fotografii]

Album do wystawy, która odbyła się w ramach festiwalu Miesiąc Fotografii w Krakowie 2009 w Galerii Sztuki Współczesnej Bunkier Sztuki.

Publikacja zawierająca reprodukcje fotografii oraz zbiór tekstów artystyczno-psychologiczno-psychiatrycznych (w języku angielskim), m. in. teoretyka literatury (Michał Paweł Markowski), psychiatry (Bogusław Habrat), psychologa (Edward Nęcka), teoretyka sztuki (Maria Anna Potocka).

Wystawa Witkacy. Psychoholizm - została przygotowana z okazji 70-lecia śmierci Stanisława Ignacego Witkiewicza. W galerii zaprezentowano ponad sto portretów i autoportretów z lat 1910-1938, wybranych pod kątem ostrości psychologicznej. Witkacy uważnie analizował wszelkie przejawy ekspresji ludzkiej, rejestrując je za pomocą aparatu fotograficznego. Sam siebie nazywał „psychologicznym portrecistą“.

„Co robił Witkacy najchętniej? Witkacy najchętniej robił miny. Nie cierpiał ich młody Gombrowicz, który Witkacego miał za pajaca popisującego się przed swoją świtą, mało utalentowanego dandysa, który swoje literackie braki musiał nadrabiać miną. W Dzienniku wspomina, jak to raz, odwiedziwszy Witkacego, został przyjęty w domu przez karła, który nagle zaczął szybko rosnąć. Okazało się, że to sam Witkacy otworzył drzwi, siedząc w kucki i potem gwałtownie się prostował. W Gombrowiczu takie hucpiarstwo wywoływało pogardę, oczywiście głównie dlatego, że nie on był reżyserem zdarzenia. Miny Witkacego budziły entuzjazm przyjaciół i niechęć jego nieprzyjaciół, których oczywiście miał znacznie więcej. Na szczęście niektóre ocalały na fotografiach, więc można się im uważnie przyglądać z dala od towarzyskiego cyrku”.
[Michał Paweł Markowski, Miniarz, fragment katalogu]