QUIGNARD PASCAL Noc seksualna

Pascal Quignard (ur.1948) – francuski pisarz, eseista i tłumacz. Laureat Nagrody Goncourtów z 2002 za książkę Les Ombres Errantes (Błędne cienie). Pochodzi z rodziny inteligenckiej, jego rodzice byli profesorami filologii klasycznej, ma troje rodzeństwa. Dzieciństwo spędził w Hawrze. Ukończył filozofię na Uniwersytecie w Nanterre. W 1969 rozpoczął pracę jako lektor w wydawnictwie Gallimard, gdzie stopniowo awansował - w 1976 wszedł w skład komitetu wydawniczego, w 1989 został członkiem dyrekcji wydawnictwa, a rok później objął stanowisko sekretarza generalnego. W Gallimardzie przestał pracować w 1994. Obok pracy w wydawnictwie Quignard wykładał na Uniwersytetecie w Vincennes i w École pratique des hautes études, oraz zajmował się tłumaczeniami z greki, łaciny i chińskiego. W latach 1990 - 1993 był prezesem Concert des Nations. Gra na wiolonczeli, jest jednym z założycieli Festiwalu Oper Barokowych w Wersalu. Od 1994 poświęcił się wyłącznie pisaniu.

Noc seksualna - wspaniały i tajemniczy album Quignarda, składający się z setek reprodukcji dzieł sztuki Zachodu i Wschodu od czasów najdawniejszych do współczesnych oraz z autorskiego tekstu laureata Nagrody Goncourtów i Nagrody Akademii Francuskiej. Ta niesamowita książka ukazała się u Flammariona. Obcowanie z tą książką Quignarda stanowi doświadczenie niezwykłe, intensywne i ryzykowne. Quignard wciąga jak wir. Zaprasza w podróż przyprawiającą o zawrót głowy, ponieważ pyta edykalnie. Końcem życia jest śmierć. A co jest życia początkiem?

Pascal Quignard sięga po teksty dawnych mędrców, przypomina rzymskie obrazy i freski, przegląda francuszczyznę w zwierciadle łaciny, wyrusza w podróż do kresu nocy, do jaskini, w której kryje się Meduza. Pierre Lepape napisał o twórczości Quignarda: "To właśnie on okazuje się najbardziej twórczym, najbardziej nowatorskim z wszystkich żyjących francuskich pisarzy. Od dwudziestu pięciu lat z roku na rok, z książki na książkę, buduje lub odpomina nowy - lub zagubiony - związek pomiędzy poezją i prozą, tworzeniem fikcji i docieraniem do prawdy. Dzięki niemu powieść i esej wdarły się na tereny zarezerwowane dla poezji, uzyskały osobny głos, tonację, energię, dotknęły najbardziej elementarnych sił życia, ciała i natury, związku pomiędzy człowiekiem i jego cieniem, czyli bogami".

("Le Monde", 4 lutego 2000) K. Rutkowski

źródło opisu: ksiazki.wp.pl